W 2006 roku konsorcjum WHDI opublikowało pierwszą wersję specyfikacji technologii bezprzewodowej o nazwie Wireless-HD. Wireless HD znana jest także jako sieć WHDI i jest przeznaczona do wymiany danych między urządzeniami RTV/AGD oraz gadżetami takimi jak telefony komórkowe i sprzętem komputerowym.
W sojuszu Wireless HD możemy znaleźć między innymi firmy Amimom, Hitachi, Motorola, Sharp, Samsung oraz Sony. Specyfikacja WHDI 1.0 przewiduje możliwość przesyłania audiowizualnego strumienia w rozdzielczości 1080p w formie nieskompresowanej na odległość 10 metrów. Dzięki temu wysokiej jakości materiał HD może być nadawany z kilku źródeł w mieszkaniu jednocześnie i to różnych pomieszczeń. A na dodatek opóźnienie nie będzie przekraczało 1 milisekundy, przepustowość około 3Gbps.
Pierwsze urządzenia wspierające standard Wireless HD pojawiły się na rynku w drugiej połowie 2007 roku. W przyszłości nowa technologia powinna zostać wprowadzona do odbiorników telewizyjnych, odtwarzaczy Blu-ray oraz konsol gier.
Urządzenia zgodne z nowym standardem mogą być wykorzystywane na wiele sposobów. Sieć WirelessHD musi składać się z przynajmniej jednego urządzenia centralnego - kontrolera - oraz jednego lub kilku źródeł. Najczęściej kontrolerem będzie telewizor lub projektor odbierający sygnał pochodzący ze źródła HD, przykładowo odtwarzacza Blu-ray. Jednak potencjał jest znacznie większy: można na przykład przesyłać do odbiornika sygnał z wielu źródeł. Centralnym kontrolerem byłby wówczas telewizor z wbudowanym modułem WirelessHD, wokół którego zostałaby utworzona sieć Wireless Video Area Network (WVAN). Gdy w jej obrębie pojawia się inne urządzenie wykorzystujące WirelessHD (stacja), powstaje między nimi połączenie. Za pomocą pilota od telewizora możemy nie tylko decydować, które z dostępnych źródeł chcemy oglądać, ale też - za pośrednictwem HDMI-CEC - sterować pracą tego źródła. Do dyspozycji mamy także znaną funkcję "Obraz w obrazie", dzięki której będziemy oglądać materiał z wielu źródeł jednocześnie.
Dlaczego WirelessHD umożliwia transmisję znacznie szybszą niż inne standardy? Otóż wykorzystuje on zakres częstotliwości od 57 do 66 GHz, w którym możliwe jest nadawanie z mocą nawet ponad 10 W - znacznie większą niż dozwolona w przypadku WLAN. Krótkie fale elektromagnetyczne tego rodzaju rozchodzą się jedynie na odległość do 10 metrów. Nie przenikają one przez gęste materiały, na przykład ściany, i mają być zupełnie nieszkodliwe dla ludzi mimo dużej mocy nadajników - jednak dotychczas nie przeprowadzono potwierdzających to gruntownych badań. Fale o częstotliwości 60 GHz po prostu odbijają się od większości powierzchni. To jednocześnie ich zaleta i wada - dlatego między odbiornikiem i nadajnikiem nie mogą występować żadne przeszkody. Nie jest więc możliwe przesłanie materiału HD z jednego pokoju do drugiego za pomocą technologii WirelessHD. Zakłócenia obrazu mogłaby bowiem spowodować na przykład osoba, która przechodząc przez pomieszczenie, przecięłaby strumień przesyłany pomiędzy odtwarzaczem a projektorem.
Nowe funkcjonalności wprowadzane przez WirelessHD 1.1: zoptymalizowana wydajność, możliwość transferu na poziomie wielu gigabitów na sekundę przy znacznie mniejszej mocy nadajnika wyższe prędkości transferu sięgające do 28Gbps, które mają sprostać wymaganiom przyszłych urządzeń pracujących w wysokiej rozdzielczości, z dużą liczbą klatek na sekundę i wysoką rozdzielczością bitową koloru (Deep Color) wsparcie dla obrazu 3D wsparcie dla wideo o rozdzielczości 4K (4 razy większej niż obecnie oferuje standard 1080p) wsparcie dla synchronizacji danych w urządzeniach przenośnymi, obsługa strumieniowej transmisji, a także dla komunikacji z Internetem urządzeń podłączonych do sieci WPAN (przewidziany kanał o przepustowości 1Gbps) obsługa standardu zabezpieczeń HDCP 2.0 według twórców nowej wersji WirelessHD ma zapewnić prędkości przesyłu danych, które pozwolą zachować spory zapas na potrzeby przyszłych rozwiązań. A jak to wygląda cenowo?
Przede wszystkim musimy mieć np. telewizor z obsługą WirelessHD. Ta opcja będzie nas kosztować w 2010 roku około 1200-1500zł więcej w stosunku do podstawowej ceny telewizora. Do tego powinniśmy zaopatrzyć się w nadajnik sygnału, który podłączymy do naszego odtwarzacza. To również kwota około 1500zł. Jak łatwo wywnioskować za tą przyjemność w 2010 roku będziemy musieli zapłacić około 3000zł co oczywiście nie jest małą sumą w porównaniu do nawet bardzo dobrego kabla HDMI za 300-500zł.
Jednak konsorcjum WirelessHD wychodząc nam naprzeciw w wersji 1.1 postawiło duży nacisk na cenę. Nowe urządzenia obsługujące ten format będą już miały inne układy, które nie będą wymagać chłodzenia i zadowolą się mniejszą ilością energii a co za tym idzie mają być sporo tańsze.
Pozostałe metody transmisji radiowej sygnału HD w porównaniu z WirelessHD.
Zakres częstotliwości Maksymalna moc nadawania Zasięg Przepustowość 802.11n 2,4/5 GHz 1000 mW 70-250 m 74-600 Mb/s UWB 3,1-10,6 GHz 0,5 mW 10-50 m 480-1320 Mb/s WirelessHD 57-66 GHz 10 W 10 m 4-30 Gb/s
Tak jak widać w powyższej tabeli WirelessHD wygrywa prawie w każdej kategorii. Ma największą moc nadawczą i ogromną przepustowość danych. Traci jedynie na zasięgu w stosunku do konkurencji. Niekiedy jest on zbyt mały do zrealizowania każdego połączenia, jednak podobno już z kolejną wersją zasięg ten ma wzrosnąć do około 30 metrów. Wireless-HD przesyła zarówno obraz jak i dźwięk co czyni go bardzo uniwersalnym. Kto wie, może w przyszłości stanie się to na tyle popularne, że technologia Wireless HD będzie montowana nawet w telefonach komórkowych. Gdyby jeszcze udało się przesyłać bezprzewodowo prąd, byłaby to pełnia naszego szczęścia.
