W czerwcu 2014 r. miały miejsce wyjątkowe narady specjalistów z branży muzycznej oraz audio. Digital Entertainment Group, Consumers Electronics Associations i Narodowej Akademii Sztuki i Techniki Rejestracji współpracowali z przedstawicielami koncernów muzycznych: Sony Music Entertainment, Universal Music Group i Warner Music Group. 12 czerwca ogłosili efekt swoich prac. Jest nim ustalenie ostatecznej definicji High Resolution Audio.
Definicja została zbudowana na bazie opisu Master Quality Recordings – nagrań używanych do produkcji plików wysokiej jakości, dostępnych przedsiębiorstwom zajmującym się sprzedażą detaliczną muzyki cyfrowej. Mogą one być źródłem najnowszych i najbardziej precyzyjnych informacji dla konsumentów, którzy są zainteresowani kupnem muzyki cyfrowej. Umieszcza się je na witrynach sprzedawców jako próbki produktów.
Do tej pory High Resolution Audio nie miało dokładnej definicji, będąc głównie terminem marketingowym. Było opisywane jako bezstratny format audio, charakteryzujący się zakresem dynamiki i pasmem przenoszenia szerszymi, niż zapis CD-Audio. Sygnał analogowy jest konwertowany na cyfrowy w wyższym wskaźniku kodowania i próbkowania. Standardowy wskaźnik dla płyt CD wynosi 16 bit/44.1 kHz. W przypadku dźwięku High Resolution Audio jest to zazwyczaj 24 bit/192 kHz. W efekcie odtwarzane utwory brzmią dokładnie tak, jak zostały nagrane, bez straty jakości. Do formatów HRA należą FLAC, WAV, AIFF, ALAC i DSD, używany w płytach SACD.
Jako poszerzenie zakresu tej definicji, utworzono 4 standardy nagrań wysokiej rozdzielczości o nazwie Master Quality Recordings. Każdy z nich oddaje zapis utworzony na podstawie możliwie najlepszego obecnie jakościowo źródła. Dzięki temu nagrania zabrzmią zgodnie z intencjami artystów, producentów i inżynierów dźwięku.
Przedstawiciele poszczególnych organizacji w swoich wypowiedziach podkreślali wagę kroku, jaki stanowi jasne zdefiniowanie HRA. Utworzenie wspólnego języka i jasne określenie technicznych charakterystyk muzyki obecnej na rynku, jak powiedział Darren Stupak z Sony Music Enertainment, stanowi podstawę do rozwoju sprzętu i nagrań o wysokiej rozdzielczości. Możliwość oddania brzmienia dokładnie tak, jak chcieli tego artyści, jest nowym i istotnym czynnikiem wzrostu ilości muzyków i konsumentów branży elektronicznej. Warto zwrócić uwagę, iż w obradach brali udział właściciele nagrań, a nie ich twórcy, muzycy. Świadczy to o zamierzonym rozszerzeniu dostępności High Resolution Audio.
Standardy Master Quality Recordings prezentują się następująco: MQ-P – źródłem jest sygnału PCM o wskaźniku 20 bit /48 kHz lub wyższych (zazwyczaj 24/96 lub 24/192) MQ-A – źródłem jest sygnał analogowy MQ-C – źródłem jest płyta CD 16 bit/44.1 kHz MQ-D – źródłem jest sygnał DSD/DSF o zmiennej częstotliwości próbkowania 
Możliwości High Resolution Audio pomogą odkryć odtwarzacze przenośne marki HiFiMAN: HiFiMAN HM-101 HiFiMAN HM-601 Slim HiFiMAN HM-601 LE HiFiMAN HM-700 HiFiMAN HM-802 HiFiMAN HM-901
