Przyszłość mobilnego audio jest bezprzewodowa i ciężko się z tym stwierdzeniem nie zgodzić. Producenci uparcie usuwają z telefonów złącza słuchawkowe i choć niektórzy decydują się na tworzenie słuchawek przewodowych z wtyczką USB, użytkownicy nie zdają się być stuprocentowo przekonani do tego pomysłu – w końcu to rozwiązanie zamykające drogę wykorzystania akcesorium z większością urządzeń innych niż smartfon.
Taki bieg wydarzeń jeszcze bardziej zwiększa (a właściwie wymusza) popularność transmisji Bluetooth. Inżynierowie prześcigają się w tworzeniu kolejnych kodeków, które mają rekompensować bądź minimalizować wszystkie niedociągnięcia związane z bezprzewodową transmisją danych. W gąszczu skrótów i akronimów nie sposób się nie pogubić, dlatego stworzyliśmy niewielki słownik, który pomoże zrozumieć o co chodzi w specyfikacji, na co warto zwrócić uwagę wybierając słuchawki Bluetooth oraz jak to wszystko właściwie działa.
Czym właściwie jest kodek?
Kodek to słowo, które jest ściśle związane z wyrazami kodować i dekodować, a które opisuje swego rodzaju oprogramowanie kodujące (i odpowiednio dekodujące) cyfrowy strumień danych, czego wynikiem jest na przykład zmiana jego właściwości. Aby kodek miał szansę działać, musi być obsługiwany zarówno przez urządzenie nadawcze (na przykład telefon, transmiter Bluetooth czy odtwarzacz sieciowy) oraz odbiorcze (jak słuchawki czy kolumny aktywne). Oznacza to, że parowanie słuchawek obsługujących kodek aptX HD z telefonem, który aptX HD nie obsługuje, nie przyniesie oczekiwanych rezultatów brzmieniowych.
Na zdjęciu zestaw MEE Audio T1H1
Czemu kodeki audio negatywnie wpływają na jakość dźwięku?
Wszystkie stosowane dziś kodeki wykorzystują stratne algorytmy kompresji, co w prostych słowach oznacza, że podczas dekodowania ścieżki „gubią” pewną część informacji, które algorytm uzna za najmniej istotne. W większości są to skrajne części pasma, których i tak ludzkie ucho nie byłoby w stanie usłyszeć lub „ukryte” elementy przekazu muzycznego maskowane przez inne, głośniejsze dźwięki.
SBC
Subband Coding (SBC) to domyślny kodek Bluetooth wykorzystywany we wszystkich urządzeniach wspierających bezprzewodową transmisję audio. To właśnie on jest winowajcą negatywnych skutków brzmieniowych kompresji dźwięku, na czym to tak bardzo cierpiały szczególnie pierwsze modele słuchawek wykorzystujących moduł Bluetooth.
Po tak krytycznym opisie SB wydaje się być fatalnym rozwiązaniem, jednak w praktyce jego wykorzystanie nie daje aż tak strasznych rezultatów. Warto jednak mieć na względzie, że może powodować efekt „pustego”, papierowego dźwięku. Zastosowany samodzielnie zadowala jednak jakością większość konsumentów audio i jest optymalnym rozwiązaniem stosowanym najczęściej w najtańszych, budżetowych słuchawkach.
Aby rzucić trochę pozytywnego światła na kodek SBC należy pamiętać, że został on stworzony nie z myślą o niezrównanych wrażeniach brzmieniowych, a o jak najwyższej wydajności. W zamyśle SBC ma wykorzystywać mniejszą ilość danych, konsumując mniejszą ilość energii i finalnie działać z mniejszym opóźnieniem.
Kodek SBC umożliwia transport danych z prędkością do 328kbps, co odpowiada wysokiej jakości 320-bitowym plikom MP3.
Dla tych, których opis SBC odstraszył, radzimy: ponieważ jest to domyślny kodek Bluetooth, jeśli dwa urządzenia (nadawcze oraz odbiorcze) nie obsługują innych, zgodnych kodeków, wówczas do gry wchodzi poczciwy SBC. Warto zatem z uwagą dobierać słuchawki, aby móc wykorzystać ich potencjał (i potencjał zaimplementowanych w nich kodeków) jak najlepiej.
Na zdjęciu słuchawki Pioneer SE-MS7BT
aptX
aptX to z pewnością najbardziej rozpoznawalny ze wszystkich obecnych na rynku kodeków Bluetooth. Został on stworzony przez Qualcomm i jest wciąż rozwijany i przedstawiany w kolejnych, ulepszonych wersjach o nowych, szerszych specyfikacjach.
Według samego twórcy, aptX miał wnieść do transmisji Bluetooth jakość płyt CD, zapewniając możliwość przetwarzania plików o rozdzielczości 16bit/48kHz z prędkością 352kbps. Można zatem uznać, że aptX będzie odpowiedni dla tych, którzy odsłuchują plików FLAC, te bowiem spełniają górne limity stawiane przez omawiany kodek. Należy jednak pamiętać, że chociaż FLAC sam w sobie jest formatem bezstratnym, kompresja związana z użyciem aptX wpłynie na finalną jakość dźwięku.
Na zdjęciu słuchawki MEE Audio Matrix Cinema
aptX HD
aptX HD to młodsze, ale wcale nie mniej dojrzałe rodzeństwo pierwotnego kodeka aptX, które ma obsługiwać ścieżki o rozdzielczości do 24bit/48kHz w trybie LPCM (Linear Pulse Code Modulation) z prędkością do 576kbps. To wartości, które już na papierze znacznie wyprzedzają osiągnięcia SBC i aptX.
aptX HD sprawdzi się przy strumieniowaniu muzyki za pośrednictwem Tidal Masters z abonamentem Hi-Fi, w ramach którego dostępne są pliki w formacie MQA o rozdzielczości 24bit/96kHz.
Więcej o kodekach aptX i aptX HD i ich historii pisaliśmy już wcześniej na łamach rms.pl -> sprawdź!
Na zdjęciu słuchawki Sennheiser Momentum True Wireless
aptX Low Latency
Qualcomm tworząc aptX Low Latency zrobił niemały ukłon w stronę graczy i kinomaniaków, postawił bowiem jeszcze większy niż dotychczas nacisk na synchronizację wizji i dźwięku, osiągając deklarowany przez twórcę czas opóźnienia sięgający jedynie 32 milisekund na drodze nadajnik – odbiornik. To różnica, która ma być dla ludzkiego oka i mózgu nie do zauważenia – nie możemy bowiem dostrzec opóźnienia pomiędzy 0 a 100ms, a w technice za granicę synchronizacji uważa się czas 40ms.
Na zdjęciu słuchawki MEE Audio EarBoost EB1
LDAC
LDAC to o wiele mniej rozpoznawalny, lecz bardzo często wykorzystywany kodek stworzony przez Sony – wykorzystują go przede wszystkim telefony Xperia czy słuchawki producenta, chociaż może być on licencjonowany również na potrzeby innych przedsiębiorstw.
Co ciekawe, Sony podjął owocną współpracę z Android, by bezpośrednio wbudować obsługę LDAC do jednej z wersji systemu – Android 8.0 Oreo. Aby korzystać z jego zalet wystarczy zatem smartfon z odpowiednim systemem operacyjnym i kompatybilne słuchawki.
W kwestiach technicznych, LDAC obsłuży pliki z prędkością do 990kbps, czyli niemal dwa razy większą niż aptX HD i trzy razy większą niż SBC. Obsługiwana rozdzielczość plików to 24bit/94kHz, co czyni go naprawdę kuszącą opcją w kwestii transmisji Bluetooth, również w przypadku użytkowania serwisu Tidal i plików MQA.
Na zdjęciu słuchawki MEE Audio X7
AAC
Skoro Sony posiada swój kodek, niegorsze musi być i Apple, dlatego stworzyło Advanced Audio Codec (AAC). Obok SBC to jedyna opcja dla użytkowników telefonów i tabletów z nadgryzionym jabłkiem, które – przynajmniej na razie – nie obsługują kodeków z rodziny aptX czy LDAC (inaczej sprawa ma się z laptopami MacBook). To zatem jedyna opcja na podwyższenie jakości transmitowanego przez bluetooth Audio dla tych, którzy jako źródło dźwięku wykorzystują iPhona.
Plusem jest to, że w przypadku AAC, wykorzystując kompatybilne z omawianym kodekiem słuchawki i odtwarzając muzykę z plików AAC (standardowych dla wycofywanego już programu iTunes) bądź streamując za pośrednictwem Apple Music, powinniśmy otrzymać dźwięk pozbawiony kompresji.
Czy to wszystko? Kodeków Bluetooth jest o wiele więcej, ale SBC, AAC, LDAC i oczywiście aptX to te, które warto znać ze względu na ich częstą obecność na kartach specyfikacji technicznej słuchawek bezprzewodowych. Ci, którzy chcą osiągnąć najlepszą możliwą jakość brzmienia za pośrednictwem słuchawek Bluetooth powinni zdecydowanie zainteresować się zgodnością kodeków pomiędzy swoimi urządzeniami. Warto również z głową inwestować pieniądze w sprzęt dostosowany do plików, które będziemy za jego pośrednictwem odtwarzać.
Zważając na szybki rozwój technologii bezprzewodowych z całą pewnością możemy stwierdzić, że w kwestii kodeków rynek się jeszcze nie nasycił. Nie możemy się zatem doczekać aktualizacji artykułu o nowe propozycje umilające słuchanie muzyki bez kabli!
Po więcej produktów z tej kategorii kliknij tutaj - Słuchawki bezprzewodowe
Na zdjęciu słuchawki MEE Audio X6
cena od 519.00 zł.
